Skip links

Αιμίλιος Ριάδης

Αιμίλιος Ριάδης (1886-1935 μ.Χ.).

Γεννήθηκε και πέθανε στη Θεσσαλονίκη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αιμίλιος Κού, ενώ χρησιμοποίησε το επίθετο Ριάδης, απομονώνοντας τα έξι τελευταία γράμματα του επιθέτου της μητέρας του (Ελευθε-ριάδης).

Αρχικά γνώρισε στη Θεσσαλονίκη το γνήσιο γερμανικό Ρομαντισμό μαθητεύοντας κοντά στο Δημήτριο Λάλλα, που ήταν μαθητής του Wagner.

Η επαφή του αυτή με το γερμανικό Ρομαντισμό δεν τον εμπόδισε στη συνέχεια να μαθητεύσει και στο γαλλικό Εμπρεσιονισμό κοντά στους αυθεντικούς φορείς του (μαθήτευσε στον Ravel και γνωρίστηκε με τον Debussy), από τους οποίους εξασφάλισε σαφείς επιδράσεις στο έργο του.

Μετά την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη δίδαξε πιάνο και θεωρητικά στο Κρατικό Ωδείο της Θεσσαλονίκης.

Το έργο του Ριάδη με σαφείς τις καταβολές της δημοτικής παράδοσης, αφομοίωσε περίτεχνα τις γερμανογαλλικές (ρομαντικές και εμπρεσιονιστικές) επιδράσεις σε ένα προσωπικό ύφος, που θα διοχετευτεί κυρίως στο τραγούδι (μεγάλη προσοχή και επιτήδευση της μελωδίας, πρωτότυποι και ευρηματικοί συνδυασμοί της συνοδείας, αρμονική οργάνωση με σαφείς πολλές φορές εμπρεσιονιστικές αιχμές) χωρίς όμως να αγνοήσει και όλες τις άλλες κατηγορίες της μουσικής δημιουργίας, μιας δημιουργίας ανήσυχης και με επίμονες αναθεωρήσεις και διορθώσεις από το δημιουργό της, ώστε τελικά να μείνουν λίγα μονάχα ολοκληρωμένα έργα.

Έργα του Ριάδη είναιοι όπερες Γαλάτεια (1912-1913 μ.Χ.) και Ο πράσινος δρόμος (1914 μ.Χ.), τα έργα για ορχήστρα (π.χ. Invocation à Paix ημιτελές, Αγροτική συμφωνία, σε σχεδιασμό), η Ιερά Λειτουργία του Ιωάννου του Χρυσοστόμου για ανδρική και παιδική χορωδία, η Μικρή Δοξολογία για ανδρική και παιδική χορωδία, το Χριστός Ανέστη για ανδρική χορωδία, τα Εγκώμια για μικτή χορωδία, η σκηνική μουσική για τη Σαλώμη του Όσκαρ Ουάιλντ (1922 μ.Χ.), την Εκάβη του Ευριπίδη (1927 μ.Χ.) και το έργο Ο Ρικές με το τσουλούφι (Riquet à la houppe) του Μπανβίλ (1929 μ.Χ.), η μουσική δωματίου (2 σονάτες για βιολοντσέλο και πιάνο, 2 κουαρτέτα, το ένα με πιάνο), έργα για πιάνο (2 Ρωμέικοι χοροί, Hommage à Ravel) κ.λ.π.

 

(Από την Ιστορία της Μουσικής του Δημήτρη Αθανασιάδη)